مادر گفت : نرو، بمان ! دلم میخواهد پسرم عصای دستم باشد . . .

 سلامتیه اون پسری که . . .

 ۱۰ سالش بود باباش زد تو گوشش هیچی نگفت . . .

۲۰ سالش شد باباش زد تو گوشش هیچی نگفت . . .

۳۰ سالش شد باباش زد تو گوشش زد زیر گریه . . .

باباش گفت چرا گریه میکنی ؟

گفت : آخه اونوقتا دستت نمیلرزید . . .

 تــــاریــک بــــاد ..
خـــانــه ی مـــردی کـه،
نــمی جــنــگد ..
بــــرای ِ زنــــی کــه،
دوسـتـش دارد …!
.
.
.
هـمه روی ِ مـــغـزم راه مـــی رونــد !
تـــــوی ِ لـــعنــتـی ،
روی ِ قـلــبــم !

عشق به خدا 

اما  عشق حد والای دوست داشتن است وقتی دوستداشتن از آخرین مرز خود عبور میکند به آن عشق گویند ولی معمولادوست داشتن باعشق اشتباه میگیرند.

کاش می شد سرزمین عشق را در میان گام ها تقسیم کرد                                   کاش می شد با نگاه  شاپرک عشق را بر آسمان تفهیم کرد   

کاش  می شد با  دو چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز کرد                                 کاش  می شد با پری از برگ یاس تا  طلوع سرخ  گل پرواز کرد 

کاش می شد با  نسیم شامگاه  برگ زرد یاس ها  را  رنگ کرد                               کاش می شد با خزان قلب ها مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد 

کاش می شد در سکوت دشت شب ناله ی غمگین باران را شنید                           بعد، دست قطره هایش را گرفت تا بهار آرزوها پر کشید

کاش می شد مثل یک حس لطیف لابه لای آسمان پرنور شد                                 کاش می شد چادر شب را کشید از نقاب شوم ظلمت دور شد

کاش می شد از میان ژاله ها جرعه ای از مهربانی را چشید                                                                                

زنی از خانه بیرون آمد و سه پیرمرد را با چهره های زیبا جلوی در دید.

باران من ، روزی باریدی بر تن خسته من ، قلب من شد عاشق تو! 

گل و لای

آن شب باران می بارید... باران که می بارد به تو مشتاق تر می شوم... و از همین شوق بی چتر آمدم... ولی آمدم... و تو نمی دانی که جه بارانی بود، چون نیامدی... و باران می بارید... آن شب تب کردم و تو هیچ نکردی...و باران می بارید... و بالاخره دیشب مردم و حتی تو تب هم نکردی...

زندگی اتفاق غریبی است... عرصه جولان آدم ها... که مدام در حرکتند و در شتاب... آدم هایی که می دوند برای زنده ماندن... برای چند ساعت و چند ثانیه بیشتر ماندن... می دوند برای رسیدن به چیزهای بیشتر... اما درست آن موقع که می خواهند از آن لذت ببرند.. دیر می شود... و باید رفت... می رود بی       

آن که ...

خيلي وقته ديگه بارون نزده

رنگ عشق به اين خيابون نزده

خيلي وقته ابري پرپر نشده

دل آسمون سبك تر نشده

مه سرد رو تن پنجره ها

مثل بغض توي سينه ي منه

ابر چشمام پر اشكه اي خدا

وقتشه دوباره بارون بزنه

خيلي وقته كه دلم براي تو تنگ شده

قلبم از دوري تو بد جوري دلتنگ شده

بعد تو هيچ چيزي دوست داشتني نيست

كوه غصه از دلم رفتني نيست

حرف عشق تو رو من با كي بگم؟

همه حرفها كه آخه گفتني نيست

خيلي وقته كه دلم براي تو تنگ شده

سختی 

تنهایی را وقتی فهمیدم که دیدم مترسک به کلاغ میکفت:هر جقدر میخواهی نوکم بزن ولی تنهایم 

نزار

حال خراب مرا تنها تو میدانی اما خرابترش میکنی....و سیگارم بیخبر از حال من به پایم میسوزد....حالا تو دوست منی یا این غریب بی جان.

بهار

صدای گامهای بهار ، دلها را می نوازد و رقص جانبخش شکوفه چشم ها را خیره می کند . نسیم نوروزی نافه گشوده تا جانها به عطر آسمانی عشق معطر گردد  .  کاروان سبزه و گل در راه است تا نشاط  و شادمانی را در دلها بگسترد . بهار فرا می رسد تا نغمه ی شادی و سرور را بر  لبها و در دلها بنشاند و زنگ غم و اندوه را از چهره ها و جانها بردارد .  امید است این بهار زندگی بخش ، همراه خود  خیر ،  خوشی ، سلامتی ، شور ، نشاط ، سعادت و سربلندی را به خانه ی شما بیاورد و به زندگیتان تری وتازگی بسیار ببخشد.

همیشه به قداست چشمهای تو ایمان دارم چه کسی چشمهای تو را رنگ کرده است

چه وقت دیگر گیتی تواند چون تویی خلق کند؟فرشته ای فقط در قالب یک انسان

فقط ساده می توانم بگویم تولدت مبارک

------

امشب شب تولد توست

تو یک سال بزرگتر شدی

و عشق من یک سال در دلت کوچکتر

من اما هیچ وقت شب تولدت با تو نبودم

من هیچ وقت در دلت نبودم . . .

تولدت مبارک

------------------

ای زیبا ترین ترانه ی هستی ، بدان که شب میلادت

برایم ارمغان خوبی ها و زیبایی هاست

پس ای سر کرده ی خوبی ها میلادت مبارک . . .

-----------

امروز خورشید شادمانه‏ ترین طلوعش را خواهد کرد و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفت

قلبها به مناسبت آمدنت خوشامد خواهند گفت

فرشته آسمانی سالروز  زمینی شدنت مبارک . . .

--------

دفترچه ی خاطرات قلبم را که خالی از عشق و یکرنگی بود

سرشار از عشق و محبت کردی  ، نازنیم ، زیباترینم

حضور گرم و همیشگی ات را هزاران هزار بار سپاس می گویم

تولدت مبارک

--------

می آیی

با خواهش این و آن

در پوشش آرزوهای دیگران

می روی

با هزار آرزوی گران

برای خود

نه برای دیگران

تولدت مبارک

دوستت دارم ها را نگه می داری برای روز مبادا،           دلم تنگ شده ها را،

عاشقتم ها را…                                                  این جمله ها را که ارزشمندند

الکی خرج کسی نمی کنی!                                  باید آدمش پیدا شود!

باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا،

از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد!

سِنت که بالا می رود, کلی دوستت دارم پیشت مانده،

کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده ای

و روی هم تلنبار شده اند!                                    فرصت نداری صندوقت را خالی کنی.!
 
صندوقت سنگین شده                                        و نمی توانی با خودت بِکشی اش…

شروع می کنی به خرج کردنشان!                         توی میهمانی اگر نگاهت کرد, اگر نگاهش را دوست داشتی,

توی رقص اگر پا به پایت آمد,                                اگر هوایت را داشت,

اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند,                      توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود ,

اگر استدلالی کرد که تکانت داد,                          در سفر اگر شوخ و شنگ بود,

اگر مدام به خنده ات انداخت و                            اگر منظره های قشنگ را نشانت داد,

برای یکی یک دوستت دارم خرج می کنی              برا ی یکی یک دلم برایت تنگ می شود

خرج می کنی!                                              یک "چقدر زیبایی"

یک "با من می مانی؟"                                    بعد می بینی آدم ها فاصله می گیرند

متهمت می کنند به هیزی…                              به مخ زدن

به اعتماد آدم ها!

سواستفاده کردن به پیری و معرکه گیری…           اما بگذار به سن تو برسند!

بگذار صندوقچه شان لبریز شود                         آن وقت حال امروز تو را می فهمند

بدون این که تو را به یاد بیاورند                          غریب است دوست داشتن.

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتی می دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛


به بازیش می گیریم                                      هر چه او عاشق تر،

ما سرخوش تر،                                           هر چه او دل نازک تر،

ما بی رحم تر.                                             تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه،                             اینگونه به گوشمان خوانده شده اند...